Hoe kunnen we meer thuisgevoel creëren in het ziekenhuis?

Bij plezier en bij verdriet

Geitjes in de tuin van het ziekenhuis. Een gezellige ruimte om iets te lezen. Een speelpleintje voor kinderen die op bezoek komen. En een reden voor oma om haar kamer te verlaten en met haar kleinkinderen te spelen. Tijdens de bouw van een ziekenhuis is dat vandaag geen prioriteit. Laten we het steriele en afstandelijke van een ziekenhuis doorbreken met meer huiselijkheid. Patiënten zouden hiervan opkikkeren, zowel bij plezier als bij verdriet. En voor ons als zorgverleners zou het aangenamer werken zijn. Vandaag zie je dat al op de afdeling palliatieve zorgen, waar dieren rust en ontspanning brengen.

Snel binnen en buiten

Een ziekenhuis is een plek waar iedereen wel eens moet zijn, als patiënt of als bezoeker. Maar je wil er zo snel mogelijk terug naar buiten. Het kan ook anders. Ik werkte enkele maanden in Amsterdam. De groene binnenplaats, de gezellige ruimte waar mensen konden samenkomen en koffie drinken, het groen in de gangen, het natuurlijk licht in de ruimtes… het laat zien dat huiselijkheid in een ziekenhuis wél kan.

Huppelend door de kamer, of toch niet?

Als maag-darmspecialist sta ik er na al die jaren soms nog versteld van hoe helend de omgeving kan zijn. Of omgekeerd, hoe beperkt we zijn tot het louter genezen van iemands fysieke klachten. Zoals onlangs een patiënt van me die na enkele weken ziekenhuis onder de scanner ging. Volgens de resultaten van de scan was de man fysiek terug hersteld. Hij zou huppelend door de kamer moeten gaan. En toch deed die man dat niet. Op dat moment ben je even ontgoocheld als dokter. Dan besef je dat er iets anders van tel is, na al die weken ziekenhuis.

Samen

Ik ben de eerste arts van Turkse afkomst afgestudeerd aan de Universiteit Gent. Ziekte beleven mensen in de Turkse gemeenschap samen. Als iemand stervende is, komen veel mensen op bezoek. Dat geeft een sterk gevoel van verbondenheid, wat je op dat moment het meeste nodig hebt. Maar voor het ziekenhuispersoneel kan dat de routine verstoren of stress veroorzaken. Kunnen we daar iets aan doen?